Kościół Ewangelicko-Augsburski, zwany też Kościołem luterańskim, nawiązuje do idei szesnastowiecznej Reformacji, która przywróciła w Kościele należne miejsce Chrystusowi i Pismu Świętemu. Odrzuciła wszystko, co nie ma uzasadnienia w Biblii, a co przez wieki nagromadziła ludzka tradycja. Tym samym Kościół luterański sięga swymi korzeniami do czasów Kościoła apostolskiego, kierując się w wierze i życiu Ewangelią i nauką apostołów Jezusa Chrystusa.

Wykład nauki Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego zawierają księgi wyznaniowe, w których skład, obok starochrześcijańskich symboli wiary wchodzą: Mały katechizm, Duży katechizm, Wyznanie augsburskie, Obrona Wyznania augsburskiego, Artykuły szmalkaldzkie i Formuła zgody.

Podstawową księgą wyznaniową luteranizmu jest Wyznanie augsburskie, napisane przez Filipa Melanchtona w roku 1530, a odczytane w Augsburgu dnia 25 czerwca tegoż samego roku. Pierwsza część Wyznania, składająca się z 21 artykułów, zawiera wykład nauki zreformowanego Kościoła, druga zaś określa stanowisko obozu reformacji wobec nadużyć w Kościele. Pierwszą część należy traktować jako podstawowe credo luteranizmu.

Biblijną naukę Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego można streścić w czterech hasłach i zasadach, które odnoszą się do czterech łacińskich zwrotów: sola scriptura - jedynie Pismo; solus Christus - jedynie Chrystus; sola verbo - jedynie Słowo; sola gratia i sola fide - jedynie łaska i jedynie wiara.